Regituritation vs. wymioty w rodzinnych zwierzętach
Dodaj przyciski udostępniania do FacebookFacebookfacebookshare do TwitterTwitterTwittershare do PinterestpinterestShare to Moreaddthisre
Niedomykalność definiuje się jako pasywny refluks żywności i/lub cieczy wtórnych do pewnego rodzaju stanu zapalnego lub nieprawidłowości przełyku. Z drugiej strony wymioty definiuje się jako aktywną erukcję żywności i/lub płynną wtórną do stanu zapalnego żołądka lub jelit. W medycynie weterynaryjnej kluczowe jest odróżnienie niedomykalności od wymiotów, ponieważ oba są one traktowane inaczej i mają różne przyczyny podstawowe.
Najczęściej niedomykalność składa się z niestrawionej żywności i/lub płynów. Przyczyny niedomykalności obejmują różne zaburzenia przełyku, w tym zapalenie przełyku, spożycie ciała obcego, a także stan znany jako megaesophagus. Różnicowe diagnozy niedomykalności wyróżniają się historią, badaniem fizykalnym i prawdopodobnie badań rentgenowskich i kontrastowych. Leczenie zwykle polega na karmieniu nijakiej, łatwo trawionej diety, a także typowo zobojętniającego sokwaj (tj. Pepcid AC, sachralfate), a także leki promujące ruch żywności (tj. Metoklopramidu) w dół przełyku. Prognozy będą się różnić w zależności od diagnozy.
Badanie przewlekłych wymiotów obejmuje również powyższe testy, ale może również obejmować dodatkowe obrazowanie, takie jak ultradźwięki lub endoskopia, a także znacznie bardziej zaangażowana praca krwi. Leczenie będzie również oparte na określeniu przyczyny podstawowej, a także na lekach objawowych, takich jak te wskazane powyżej, a także nowsze leki, takie jak Cerenia na receptę.